Περί δασκάλου, μαθητή, ταλέντου και άλλων δαιμονίων

29 Σεπτεμβρίου, 2015 8:51 μμ

της Εβίτας Παπασπύρου

Δάσκαλος και μαθητής, μια σχέση αμφίδρομη.
Μαθαίνουμε μόνο από δασκάλους που είναι ερωτευμένοι με αυτό που μας διδάσκουν.
Δεν πρέπει φυσικά να είναι ερωτευμένοι με τον εαυτό τους!
Γιατί τότε δεν μπορούν να μας μάθουν τίποτα άλλο παρά ακριβώς αυτό: Πώς να είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου.
Ο Ναρκισσισμός, παλιά αμαρτία των δασκάλων και των καλλιτεχνών, που παίρνουνε τον έρωτα για τον εαυτό τους σαν έρωτα για την τέχνη, είναι στείρος, χωρίς ίχνος δημιουργικότητας. Ο Νάρκισσος, όπως και ο μύθος δηλώνει, δεν μπορεί παρά να πετρώσει, ή να πνιγεί στα βαλτωμένα νερά της «τελειότητάς» του. Βλέπετε το «τέλειο» δεν επιδέχεται εξέλιξη. Δεν αλληλεπιδρά.
Δεν μπορείς να διδάξεις αν είσαι νάρκισσος κι αν είσαι νάρκισσος δεν μπορείς τίποτα να διδαχτείς. Γιατί δεν μπορείς να δεχτείς, πως μπορεί και πρέπει ν’ αλλάξεις. Να αλλάζεις. Μαθαίνω σημαίνει αλλάζω.
Γίνομαι ηθοποιός σημαίνει αλλάζω κάθε μέρα, ερευνώ τα όρια μου, ξεπερνώ τα όρια μου.
Ζω σημαίνει αλλάζω.
Χρέος του δασκάλου είναι να αφαιρέσει από το μαθητή τα εμπόδια – φορεμένες πέτρινες μάσκες, σιδερένια πουκάμισα – που τον κρατάνε δέσμιο, που τον κρατάνε ακίνητο.
Αν αυτή η πράξη δε γίνει με αγάπη, τότε είναι πράξη που κατακρεουργεί.
Απ’ την άλλη ο μαθητής, με τα σιδερένια πουκάμισα στο σώμα του, με την πέτρινη μάσκα στο πρόσωπό του, πρέπει να τολμήσει να γδυθεί, να αφαιρέσει τη μάσκα, πολλές φορές με κόπο, κι όχι ανέξοδα.
Έτσι γυμνός, μπορεί να δει να αχνοφέγγει στο στήθος του η δική του καλλιτεχνική φλόγα, η δική του, προσωπική, δημιουργική φωνή.
Ο δάσκαλος δίνει στο μαθητή τα εργαλεία, δείχνει στο μαθητή τους δρόμους που ο ίδιος βάδισε, τα μονοπάτια που ανακάλυψε.
Ο μαθητής – βαδίζοντας πάνω στα αχνάρια – συνθέτει τη δική του διαδρομή, βρίσκει τα δικά του μονοπάτια, ανακαλύπτει τη δική του μέθοδο.

Αν είσαι διατεθειμένος να μπεις σ’ αυτή τη διαδικασία με πάθος, ν’ αφοσιωθείς, να ξοδέψεις, να ξοδευτείς, τότε… έχεις ταλέντο. Η λέξη ταλέντο προέρχεται από την λέξη τάλαντο – αρχαίο νόμισμα. Εδώ το νόμισμα είναι ο εαυτός μας.
Έχεις ταλέντο ανάλογα με το πόσο έχεις ξοδευτεί για να φανερώσεις τη δική σου δημιουργική φωνή, για να βρεις το δικό σου μονοπάτι.