Το Θέατρο

  • Από την παράσταση "Η Φαλακρή Τραγουδίστρια" (2009)

Ποιοι Είμαστε

Το “Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί” είναι ένας Θεατρικός Καλλιτεχνικός Οργανισμός που ιδρύθηκε το 1980 θέλοντας να εκφράσει μια διαφορετική πρόταση για τα θεατρικά πράγματα. Λειτούργησε αδιάλειπτα επί οκτώ χρόνια, έως το 1988, παρουσιάζοντας μια πλειάδα Θεατρικών Παραστάσεων στον ομώνυμο δικό του Θεατρικό Χώρο στους Αμπελόκηπους, αλλά και σε περισσότερους από εκατό Δήμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κράτησε μιαν ανυποχώρητη στάση στο ζήτημα της καλλιτεχνικής ποιότητας και απέσπασε κατά κανόνα εγκωμιαστικές κριτικές για το επίπεδο των παραστάσεών του. Υπήρξε για πολλά χρόνια ένας επιχορηγούμενος από το Υπουργείο Πολιτισμού Θίασος. Το 1984 εκπροσώπησε επίσημα την Ελλάδα στο Θεατρικό Φεστιβάλ της Βόννης “Eurotheater Tage”.

Οι Μοντέρνοι Καιροί έκλεισαν τον πρώτο κύκλο της δραστηριότητάς τους το 1988. Τα στελέχη του ακολούθησαν αυτόνομες καλλιτεχνικές πορείες στο θέατρο.

Το 2006, δύο παλιά στελέχη, η Εβίτα Παπασπύρου και ο Κώστας Νταλιάνης ξανάσμιξαν καλλιτεχνικά, ενώνοντας τις δυνάμεις τους με νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς και άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες του θεάτρου μας και αποφάσισαν να επανιδρύσουν το Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί, για ένα δεύτερο κύκλο καλλιτεχνικής παρουσίας στα Θεατρικά μας Δρώμενα.

Η ομάδα των Μοντέρνων Καιρών αποτελείται από ηθοποιούς με μακρόχρονη θητεία στο θέατρο αλλά και με ηθοποιούς νεώτερης γενιάς που έχουν εκπαιδευτεί στην ανώτερη σχολή θεάτρου «Μοντέρνοι Καιροί» που τους ενώνουν, κοινό όραμα, κοινοί στόχοι και κοινή καλλιτεχνική κατεύθυνση.

Πιστεύουμε στον Ανθρωπιστικό, Κοινωνικό ρόλο του Θεάτρου.

Υπηρετούμε ένα θέατρο που βρίσκεται σε άμεση επαφή με την ιστορική πραγματικότητα και αφουγκράζεται τα προβλήματα της εποχής του.

Πιστεύουμε πως κάθε καλλιτεχνική δράση είναι μια πολιτική πράξη  και  η εκπλήρωση αυτού του στόχου επιτυγχάνεται όταν η θεατρική πράξη δίνει στον άνθρωπο την υψηλότερη συνείδηση του εαυτού του αλλά και τη συνείδηση της δύναμης που διαθέτει, να μεταμορφώνει διαρκώς τη φύση, την κοινωνία, τον ίδιο τον εαυτό του.

Το θέατρο οφείλει να υπενθυμίζει διαρκώς στον άνθρωπο την απαίτηση να ξεπερνάει κάθε στιγμή τον εαυτό του. Για μια ανθρωπινότερη ανθρωπότητα, για έναν ανθρωπινότερο άνθρωπο.

Σαν θεατρική ομάδα βρισκόμαστε σε αδιάκοπη έρευνα των εκφραστικών μας μέσων και των εργαλείων της τέχνης μας για να προσεγγίσουμε καινούργιες μορφές που θα συμβαδίζουν με την ανάγκη έκφρασης των παραπάνω στόχων και θα συνθέτουν δημιουργικά τις αντιθέσεις της εποχής μας.