Μάθημα: Υποκριτική

ΚΩΣΤΑΣ ΝΤΑΛΙΑΝΗΣ

1) “Ο συνειδητός ηθοποιός”

Ασκήσεις σώματος και φωνής για την καλλιέργεια της συνειδητότητας στη σωματική μας συμπεριφορά και στο λόγο. Ο ηθοποιός καλείται να ερευνήσει τον εαυτό του, να κατανοήσει τη μοναδικότητά του, και με αυτά, τα δικά του υλικά, να προσεγγίσει τους ρόλους. “Τα τέσσερα βλέμματα”. Ασκήσεις απεύθυνσης και αμεσότητας.

Μικροί μονόλογοι και σκηνές βοηθούν το σπουδαστή στην προσπάθειά του να μην “παίζει” αλλά να “είναι”.

2) Κλασσικό και Σύγχρονο δράμα 

Δραματουργική ανάλυση έργων κλασσικού και σύγχρονου δράματος.

Σπουδή και παρουσίαση μονολόγων, σκηνών και ολόκληρων έργων

ΕΒΙΤΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ:

1) «Λόγος & Ενέργεια» Πρώτο στάδιο: (Α’ Έτος)

Από τη σιωπή στον ήχο.

Ο Λόγος και η Δυναμική του κειμένου.

Η Ανθρώπινη Φωνή: Ένα εργαλείο, που μπορεί να εκφράσει με ακρίβεια, νοήματα  και συναισθήματα.

Άσκηση για τον έλεγχο και την ακρίβεια των εκφραστικών μας μέσων.

Με όχημα τη Δημοτική μας Ποίηση (Παραλογές) και μονολόγους από το ρεαλιστικό  δράμα.

 Ενέργειες και δράσεις σε ένα ρόλο. Δεύτερο στάδιο: (Α΄ Έτος)

2) ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ (Β΄ Έτος)

Α΄ Μέρος:

Θεωρητική επεξεργασία της Ποιητικής του Αριστοτέλη.

Ανάλυση και επεξεργασία Τραγωδιών.

Β΄ Μέρος:

Υποκριτική σπουδή μονολόγων, σκηνών και χορικών, από τις αναλυμένες Τραγωδίες.

3) Κωμωδία (Γ’ έτος)

Έρευνα πάνω στην κωμωδία.

Στόχος είναι να ανεβάσουμε μια ολόκληρη πράξη από ένα έργο κωμωδίας του παγκόσμιου ρεπερτόριου.

4) Σύγχρονη ποίηση (μάθημα επιλογής)

απαγγελία σύγχρονης, έντεχνης ποίησης ελληνικής και ξένης

5) Αναλόγιο (μάθημα επιλογής)

ανάγνωση πεζογραφίας, επιστημονικού κειμένου, δοκίμιου, παραμυθιού.

ΠΕΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Γαλλία 17ος αιώνας – Κλασικισμός
Ρακίνας -Μολιέρος- Κορνέιγ -Λεσάζ

Το ρεύμα του κλασικισμού κυριάρχησε για μακρό χρονικό διάστημα στον 17ο αιώνα. Στηρίζεται στην ηγεμονία του ορθού λόγου (raison) και στους αριστοτελικούς κανόνες.

Παρά τις αισθητές διαφορές που συναντάμε στα έργα των συγγραφέων του κλασικισμού και τα διαφορετικά είδη θεάτρου τα
οποία υπηρέτησαν, διακρίνει κανείς κάποιες κοινές, βασικές αρχές οι οποίες αποτέλεσαν τον πυρήνα της κλασικιστικής θεωρίας. Οι τραγωδίες των έργων του κλασικισμού εκτυλίσσονται σε πέντε πράξεις, ο λόγος είναι έμμετρος με τρεις ενότητες δράσης, τόπου και χρόνου.

Στα κείμενα αυτά το ύφος είναι ενιαίο, ευγενές (noble) στην τραγωδία και απλό (simple) στην κωμωδία. O κλασικισμός, τηρώντας την αρχή της φυσικότητας, απορρίπτει τις υπερβολές, τους ακραίους ήρωες, οι οποίοι ωστόσο δέσμιοι μιας ακαταμάχητης ορμής παρασύρονται από τα πάθη τους σε αδιέξοδες καταστάσεις.

Οι ήρωες του κλασικισμού είναι αντιφατικές και πολυχασμένες προσωπικότητες, ήρωες που παρασύρθηκαν από τη γοητεία της αθωότητας, ακραιφνείς μισάνθρωποι, ήρωες απελπισμένοι και παραδομένοι στον έρωτα από τον οποίο αδυνατούν να ξεφύγουν, ήρωες γεμάτοι ενοχές που καταδιώκονται από αυτές. Η τάξη συνυπάρχει με την αταξία, την αφομοιώνει και στη συνέχεια την υπερβαίνει.

Η έμπνευση του Κλασικισμού από την Αρχαία Ελληνική δραματολογία, η ισορροπία των λεπτομερειών με το σύνολο, του πάθους και της λογικής, της πραγματικότητας και του ιδεατού συνιστούν τα στοιχεία της ταυτότητάς του.

Γερμανία 18ος αιώνας – «Sturm und Drang» – «Θύελλα και Ορμή»
Σίλερ – Γκαίτε – Λέσινγκ

Πολιτικό και λογοτεχνικό ρεύμα στη Γερμανία στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Αντιτίθεται στον ορθολογισμό του Διαφωτισμού και προοιωνίζεται τον Ρομαντισμό. Η ονομασία προέρχεται από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Φρίντριχ Μαξιμίλιαν Κλίνγκερ (Friedrich Maximilian Klinger), Sturm und Drang (Θύελλα και Ορμή).

Το Sturm und Drang προκρίνει τα συναισθήματα και τα ακραία πάθη. Είναι ένα νεανικό κίνημα αμφισβήτησης που επαναστατεί έχοντας χαρακτηριστικό το πάθος που αντιτίθεται στη λογική και τον ορθό λόγο. Τα ιδεώδη της Γαλλικής Επανάστασης, οι αρχές της ελευθερίας και της ισότητας, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι γι’ αυτούς οι θεμελιώδεις αρχές αρνούμενοι την κυρίαρχη άποψη όσον αφορά τη φιλολογική παράδοση.

Το Sturm und Drang επηρεάζεται πολύ από τον στοχασμό του «πολίτη της Γενεύης» Ζαν-Ζακ Ρουσσώ (Jean-Jacques Rousseau) και από το δραματικό έργο του William Shakespeare.

Η «Θύελλα και Ορμή» είναι η αντίδραση σε μια απολυταρχική Γερμανία του 18 ου αιώνα, αντιτίθεται στις αυστηρές αρχές του Κλασικισμού, η ενότητα του χώρου και του χρόνου διασπάται και το άτομο αναδεικνύεται σε κυρίαρχο στοιχείο που διεκδικεί την απελευθέρωσή του από τα στεγανά των κοινωνικών περιορισμών.

Το Sturm und Drang διεκδικεί την χωρίς περιορισμούς ανάδειξη της μοναδικότητας του ατόμου επιδοκιμάζοντας συμπεριφορές που δεν αποτελούν προϊόν μιας συγκεκριμένης ιδιαιτερότητας αλλά αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου.

Οι δραματικοί συγγραφείς της περιόδου αυτής με το ύφος και το ανατρεπτικό περιεχόμενο των έργων τους, ήρθαν σε ρήξη με τις καλλιτεχνικές και κοινωνικές νόρμες της εποχής, προκαλώντας αντιπαραθέσεις, έντονες συζητήσεις και συχνά την απόρριψη.

Σύγχρονο Θέατρο (Γ΄ Έτος)

Να ελευθερώσουμε το θέατρο από το θέατρο.

Παραφράζοντας μια φράση σύνθημα της εναλλακτικής θεατρικής σκηνής του ’60 το μάθημα είναι μια προσέγγιση των εξαιρετικά σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων Σάρα Καίην, Κολτές, Μάρκ Ρέβενχιλ, Στήβεν Μπέρκωφ, Άντονυ Νίλσον, Ντένυς Κέλλυ, Φασμπίντερ κ.α., με την αποκωδικοποίηση των ηρώων τους μέσω της υποκριτικής, με παράλληλες αναφορές στον Σαίξπηρ και τον Ρακίνα.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΚΗΣ

Μάθημα Υποκριτικής  (Α’ έτος)

Στο μάθημα αυτό θα διερευνηθεί με τρόπο παιγνιώδη και αυθόρμητο η δυνατότητα να μετεξελιχθούν κείμενα, ιστορίες, αφηγήσεις, όνειρα, μύθοι, βιώματα και τραγούδια σε θεατρική δράση σύμφωνα με τις αρχές του σωματικού και αφηγηματικού θεάτρου.

Παράλληλα μια σειρά από ασκήσεις, ομαδικά παιχνίδια και αυτοσχεδιασμούς θα βοηθήσουν στην απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων και θα ενισχύσουν την ομαδικότητα, τον αυθορμητισμό και την αβίαστη συμμετοχή. Στόχος είναι να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα μοιάζει σαν φυλή μαγικής συνέργειας, θεραπείας και απόδρασης από την σκληρή ή ανιαρή πραγματικότητα. Σε αυτή τη φυλή όλοι θα γίνουμε δάσκαλοι όλων, όλοι θα γίνουμε μαθητές όλων, όλοι θα συγκινήσουμε, θα εκπλήξουμε, θα αποδεχτούμε και θα υποδεχτούμε όλους.

ΦΑΝΙΑ ΝΤΑΛΙΑΝΗ

Σύγχρονο θέατρο (Γ΄ Έτος)

Εφαρμογή των εργαλείων που έχουν ερευνηθεί στα αντίστοιχα μαθήματα αυτοσχεδιασμού στο ανέβασμα παράστασης ενός ολόκληρου έργου του σύγχρονου ρεπερτορίου. Ανάπτυξη της σκηνικής ευφυΐας, ευελιξίας και πλαστικότητας, μέσω των προβλημάτων που θέτει ένα ολοκληρωμένο σκηνικό ανέβασμα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η φυσική συνέχεια του μαθήματος «Τεχνική των σωματικών δράσεων στη θεατρική πράξη».

Στόχος του μαθήματος είναι η δημιουργία παρτιτούρας σωματικών δράσεων και αντιδράσεων ενός ρόλου, μιας σκηνής ή ενός έργου. Το θεατρικό τοπίο στο οποίο κινούμαστε ανήκει στην περιοχή του θεάτρου του παραλόγου.    Σε πρώτη φάση γίνεται μια θεωρητική προσέγγιση αυτής της θεατρικής περιοχής.

Την ιστορικότητα και το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο άνθισης αυτού του θεάτρου. Παρέχεται στους μαθητές βιβλιογραφία, άρθρα και θεωρητικά κείμενα σχετικά με το θέατρο του παραλόγου και των σημαντικότερων συγγραφέων (Μπέκετ,  Ιονέσκο, Ζενέ, Ζαρί, Βιτράκ, Αντάμωφ κτλ)

 Βασικοί Άξονες:

• Από την αναπνοή στον ήχο και από τον ήχο στη φωνή.
• Σωματοποίηση του λόγου μέσω των σωματικών δράσεων.
• Ο ρόλος ως αρχέτυπο.( ανάλυση έργων ζωγραφικής και γλυπτών).
• Ρόλος και χώρος (δημιουργία ατμόσφαιρας).
• Δημιουργία παρτιτούρας σωματικών και φωνητικών δράσεων σε μία σκηνή.

Το θέατρο είναι ένα χωνευτήρι από φωτιά και ζωντανή σάρκα, όπου με ανατομικές επεμβάσεις, σπάζοντας τα κόκκαλα, τα μέλη και τις αρθρώσεις, πλάθονται τα σώματα απ’ την αρχή.

Artaud

Τα παραπάνω μαθήματα ανήκουν στα Υποχρεωτικά Μαθήματα