Μάθημα: Υποκριτική
1) “Ο συνειδητός ηθοποιός” (Μάθημα για όλα τα έτη)
Ασκήσεις σώματος και φωνής για την καλλιέργεια της συνειδητότητας στη σωματική μας συμπεριφορά και στο λόγο. Ο ηθοποιός καλείται να ερευνήσει τον εαυτό του, να κατανοήσει τη μοναδικότητά του, και με αυτά, τα δικά του υλικά, να προσεγγίσει τους ρόλους. “Τα τέσσερα βλέμματα”. Ασκήσεις απεύθυνσης και αμεσότητας.
Μικροί μονόλογοι και σκηνές βοηθούν το σπουδαστή στην προσπάθειά του να μην “παίζει” αλλά να “είναι”.
2) Κλασσικό και Σύγχρονο δράμα (Μάθημα για όλα τα έτη)
Δραματουργική ανάλυση έργων κλασσικού και σύγχρονου δράματος.
Σπουδή και παρουσίαση μονολόγων, σκηνών και ολόκληρων έργων
1) Πρώτο στάδιο: «Λόγος & Ενέργεια» (Α΄ Έτος)
Από τη σιωπή στον ήχο.
Ο Λόγος και η Δυναμική του κειμένου.
Η Ανθρώπινη Φωνή: Ένα εργαλείο, που μπορεί να εκφράσει με ακρίβεια, νοήματα και συναισθήματα.
Άσκηση για τον έλεγχο και την ακρίβεια των εκφραστικών μας μέσων.
Με όχημα τη Δημοτική μας Ποίηση (Παραλογές) και μονολόγους από το ρεαλιστικό δράμα.
Δεύτερο στάδιο: Ενέργειες και δράσεις σε ένα ρόλο. (Α΄ Έτος)
2) ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ (Β΄ Έτος)
Α΄ Μέρος:
Θεωρητική επεξεργασία της Ποιητικής του Αριστοτέλη.
Ανάλυση και επεξεργασία Τραγωδιών.
Β΄ Μέρος:
Υποκριτική σπουδή μονολόγων, σκηνών και χορικών, από τις αναλυμένες Τραγωδίες.
3) Κωμωδία (Γ΄ Έτος)
Έρευνα πάνω στην κωμωδία.
Στόχος είναι να ανεβάσουμε μια ολόκληρη πράξη από ένα ε΄ργο κωμωδίας του παγκόσμιου ρεπερτόριου.
4) Σύγχρονη ποίηση (προαιρετικό μάθημα)
απαγγελία σύγχρονης, έντεχνης ποίησης ελληνικής και ξένης
5) Αναλόγιο (προαιρετικό μάθημα)
ανάγνωση πεζογραφίας, ανάγνωση παραμυθιών και δοκιμίων.
ΠΕΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Γαλλία 17ος αιώνας – Κλασικισμός (Β΄ Έτος)
Ρακίνας -Μολιέρος- Κορνέιγ -Λεσάζ
Το ρεύμα του κλασικισμού κυριάρχησε για μακρό χρονικό διάστημα στον 17ο αιώνα. Στηρίζεται στην ηγεμονία του ορθού λόγου (raison) και στους αριστοτελικούς κανόνες.
Παρά τις αισθητές διαφορές που συναντάμε στα έργα των συγγραφέων του κλασικισμού και τα διαφορετικά είδη θεάτρου τα
οποία υπηρέτησαν, διακρίνει κανείς κάποιες κοινές, βασικές αρχές οι οποίες αποτέλεσαν τον πυρήνα της κλασικιστικής θεωρίας. Οι τραγωδίες των έργων του κλασικισμού εκτυλίσσονται σε πέντε πράξεις, ο λόγος είναι έμμετρος με τρεις ενότητες δράσης, τόπου και χρόνου.
Στα κείμενα αυτά το ύφος είναι ενιαίο, ευγενές (noble) στην τραγωδία και απλό (simple) στην κωμωδία. O κλασικισμός, τηρώντας την αρχή της φυσικότητας, απορρίπτει τις υπερβολές, τους ακραίους ήρωες, οι οποίοι ωστόσο δέσμιοι μιας ακαταμάχητης ορμής παρασύρονται από τα πάθη τους σε αδιέξοδες καταστάσεις.
Οι ήρωες του κλασικισμού είναι αντιφατικές και πολυχασμένες προσωπικότητες, ήρωες που παρασύρθηκαν από τη γοητεία της αθωότητας, ακραιφνείς μισάνθρωποι, ήρωες απελπισμένοι και παραδομένοι στον έρωτα από τον οποίο αδυνατούν να ξεφύγουν, ήρωες γεμάτοι ενοχές που καταδιώκονται από αυτές. Η τάξη συνυπάρχει με την αταξία, την αφομοιώνει και στη συνέχεια την υπερβαίνει.
Η έμπνευση του Κλασικισμού από την Αρχαία Ελληνική δραματολογία, η ισορροπία των λεπτομερειών με το σύνολο, του πάθους και της λογικής, της πραγματικότητας και του ιδεατού συνιστούν τα στοιχεία της ταυτότητάς του.
Γερμανία 18ος αιώνας – «Sturm und Drang» – «Θύελλα και Ορμή»
(Β΄ Έτος)
Σίλερ – Γκαίτε – Λέσινγκ
Πολιτικό και λογοτεχνικό ρεύμα στη Γερμανία στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Αντιτίθεται στον ορθολογισμό του Διαφωτισμού και προοιωνίζεται τον Ρομαντισμό. Η ονομασία προέρχεται από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Φρίντριχ Μαξιμίλιαν Κλίνγκερ (Friedrich Maximilian Klinger), Sturm und Drang (Θύελλα και Ορμή).
Το Sturm und Drang προκρίνει τα συναισθήματα και τα ακραία πάθη. Είναι ένα νεανικό κίνημα αμφισβήτησης που επαναστατεί έχοντας χαρακτηριστικό το πάθος που αντιτίθεται στη λογική και τον ορθό λόγο. Τα ιδεώδη της Γαλλικής Επανάστασης, οι αρχές της ελευθερίας και της ισότητας, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι γι’ αυτούς οι θεμελιώδεις αρχές αρνούμενοι την κυρίαρχη άποψη όσον αφορά τη φιλολογική παράδοση.
Το Sturm und Drang επηρεάζεται πολύ από τον στοχασμό του «πολίτη της Γενεύης» Ζαν-Ζακ Ρουσσώ (Jean-Jacques Rousseau) και από το δραματικό έργο του William Shakespeare.
Η «Θύελλα και Ορμή» είναι η αντίδραση σε μια απολυταρχική Γερμανία του 18 ου αιώνα, αντιτίθεται στις αυστηρές αρχές του Κλασικισμού, η ενότητα του χώρου και του χρόνου διασπάται και το άτομο αναδεικνύεται σε κυρίαρχο στοιχείο που διεκδικεί την απελευθέρωσή του από τα στεγανά των κοινωνικών περιορισμών.
Το Sturm und Drang διεκδικεί την χωρίς περιορισμούς ανάδειξη της μοναδικότητας του ατόμου επιδοκιμάζοντας συμπεριφορές που δεν αποτελούν προϊόν μιας συγκεκριμένης ιδιαιτερότητας αλλά αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου.
Οι δραματικοί συγγραφείς της περιόδου αυτής με το ύφος και το ανατρεπτικό περιεχόμενο των έργων τους, ήρθαν σε ρήξη με τις καλλιτεχνικές και κοινωνικές νόρμες της εποχής, προκαλώντας αντιπαραθέσεις, έντονες συζητήσεις και συχνά την απόρριψη.
Σύγχρονο Θέατρο (Γ΄ Έτος)
Να ελευθερώσουμε το θέατρο από το θέατρο.
Παραφράζοντας μια φράση σύνθημα της εναλλακτικής θεατρικής σκηνής του ’60 το μάθημα είναι μια προσέγγιση των εξαιρετικά σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων Σάρα Καίην, Κολτές, Μάρκ Ρέβενχιλ, Στήβεν Μπέρκωφ, Άντονυ Νίλσον, Ντένυς Κέλλυ, Φασμπίντερ κ.α., με την αποκωδικοποίηση των ηρώων τους μέσω της υποκριτικής, με παράλληλες αναφορές στον Σαίξπηρ και τον Ρακίνα.
Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο (Α΄ Έτος)
Μονόλογοι και σκηνές από το Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο.
Μέσα από το Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο ξεπήδησε μια νέα θεατρική ελληνική παράδοση, αφού συγγραφείς όπως ο Καμπανέλλης, Σεβαστίκογλου, Αναγνωστάκη, Κωσταβάρας, Κεχαϊδης, Ποντίκας, Σκούρτης, Τακόπουλος, Κεχαϊδης, Ευθυμιάδης και πολλοί άλλοι κατάφεραν να «πιάσουν» τις δονήσεις της εποχής τους σαν ευαίσθητοι δέκτες και να αποδώσουν τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Οι συγγραφείς αυτοί σκιαγραφόντας καθημερινές καταστάσεις, έδωσαν σάρκα και οστά σε μορφές οικείες για μας, μορφές που απεικονίζουν πιστά τον μέσο έλληνα. Απέδωσαν με απίστευτη γνησιότητα λαϊκές φιγούρες της σύγχρονης Ελλάδας των οποίων οι χαρακτήρες σφυρηλατήθηκαν μέσα από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής τους. Με μαστοριά στη γραφή, οι άνθρωποι αυτοί ζωντανεύουν μπροστά μας για να μας διηγηθούν τη ζωή τους απλά, καθημερινά, χωρίς ψευτοδιανοουμενισμούς και δήθεν προβληματισμούς σε πνευματικό επίπεδο, όμως παρ’ όλα αυτά με έντονα ποιητικά στοιχεία ενός άλλου «βιωματικού ρυθμού», μιας μουσικής, ενός άλλου ανθρώπου, του αυθεντικού λαϊκού έλληνα της εποχής του.
Το Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο, έτσι όπως το μεταχειρίστηκαν οι θεατρικοί συγγραφείς που το δημιούργησαν, αποτελεί «θέατρο προβληματισμού».
Σύγχρονο θέατρο (Γ΄ Έτος)
Εφαρμογή των εργαλείων που έχουν ερευνηθεί στα αντίστοιχα μαθήματα αυτοσχεδιασμού στο ανέβασμα παράστασης έργου του σύγχρονου ρεπερτορίου. Εξάσκηση της σκηνικής ευφυΐας, ευελιξίας και πλαστικότητας.
Τα παραπάνω μαθήματα ανήκουν στα Υποχρεωτικά Μαθήματα